Koşmasaydım Yazamazdım

Bugüne kadar okuduğum en güzel koşu kitaplarından biri olan “Koşmasaydım Yazamazdım” da çok hoşuma giden bölümleri kitap tanıtımına geçmeden sizlerle paylaşmak istiyorum.

• Koşmak bugüne kadar olan yaşantımda sonradan geliştirdiğim birçok yeteneğim arasında en fazla işe yarayanı ve çok büyük bir anlamı var. Dahası 20 yılı aşkın bir süreyle koşmaya devam etmiş biri olarak bu sayede bedenim ve ruhumun çok daha iyi yönde geliştiğimi söyleyebilirim.

• Her gün düzenli olarak koşmakla her gün masa başına geçip yazmak arasında ilginç bir bağ kuruyor Murakami. Kasları geliştirmek gibi beyni geliştirmenin; odaklanıp bunu sürdürebilmenin kendisi açısından koşuyla yakından ilgisi var. Yani her ikisi de birbirini besliyor: “Roman yazmaya dair birçok şeyi yollarda, sabahın erken saatlerinde koşmak sayesinde öğrendim. Doğal bir biçimde, fiziksel olarak ve gerçekten test ederek. Ne ölçüde, nereye kadar kendimi zorlayabilirim? Ne kadar bir antrenman doğrudur? Nereden sonra dinlenmek gerekir? (…) Eğer roman yazarı olduğumda kesin bir kararla uzun mesafe koşmaya başlamamış olsaydım, yazdığım eserler şu an olduğundan, en azından azımsanamayacak ölçüde, farklı şeyler haline gelirdi sanırım.

En güzel bölüm : 

İşte bu yüzden çevremdeki kimseye hiçbir zaman koşmayı önermedim. Koşmak, muhteşem bir şeydir. Haydi hep birlikte koşalım, gibi şeyleri mümkün olduğunca dile getirmemeye özen gösteririm. Eğer uzun mesafe koşmaya merakı varsa, hiç kimse ilişmeyecek olsa bile, insanlar bir gün gelir kendiliğinden koşmaya başlarlar. İlgileri yoksa ne kadar çoşkuyla önerirseniz önerin, işe yaramaz. Maraton, herkese uygun bir spor değildir. Tıpkı roman yazarlığının herkese uygun olmaması gibi. Ben birilerinin önerisiyle roman yazı olmuş değilim. Durdurmaya çalıştırlar gerçi. Roman yazarlığını, kafamdaki düşünceler doğrultusunda kendi kendime seçtim. Bununla aynı şeklide, insanlar birilerinin önerisiyle koşucu olamazlar. İnsanlar temelde koşmaları gerektiğini hissettikleri için koşucu olurlar

Tanıtım Bülteni  ile devam edelim

Haruki Murakami’den bir tutku olarak koşmak ve bu tutkuyla terbiye edilen yazma eylemi üzerine eşsiz bir metin…

“Murakami Bey, insan sizin gibi sağlıklı bir yaşam sürünce zamanla roman yazamaz hale gelmez mi?”

Arada sırada insanlar bu soruyu sorar bana. Roman yazmak, sağlıksız bir eylem; yazar olan kişi de sağlıklı olmak dediğimiz çemberden uzak bir yerde, mümkün olduğunca sağlıklı denemeyecek bir yaşam sürmek zorundaymış gibi.

Biz roman yazmaya çalıştığımızda, insanlığın temelinde bulunan zehir gibi bir şeyi istemesek de çekip çıkarır, görünür kılarız. Yazarlar az çok bu zehre maruz kalır. Bu zehir işin içine girmediği sürece, gerçek anlamda yaratıcılık eylemi ortaya konulamaz çünkü (tuhaf bir benzetmeyle söyleyeceğim ama balonbalığının zehirli kısmının aynı zamanda en lezzetli kısmı olmasıyla tıpatıp benzeyen bir durum galiba). Ama gerçekten sağlıksız olan şeylerle uğraşmak için insan mümkün olduğunca sağlıklı olmak zorundadır. Bu, benim tezim. Yani sağlıksız bir ruh bile, yine sağlıklı bir vücuda gereksinim duyar. İşte bu yüzden, böyle biri sanatçı olamaz, dense bile ben koşmaya devam ediyorum.

Haruki Murakami’den bir tutku olarak koşmak ve bu tutkuyla terbiye edilen yazma eylemi üzerine eşsiz bir metin… Koşmasaydım Yazamazdım kendini “utangaç biri” olarak tanımlayan yazarın belki de en kişisel kitabı.

Sayfa Sayısı: 176

Baskı Yılı: 2014

Dili: TürkçeYayınevi: Doğan Kitap

Sayfa Sayısı : 176

İlk Baskı Yılı : 2013

Dil : Türkçe